Mondje dicht!

Ken je dat? Dat je hoofd vol zit om ergens wat van te vinden. Erover te schrijven. Omdat het belangrijke zaken zijn. Zaken die er ook voor een raadslid toe doen. Maar… je mag niet. Of nog niet. Even een pas  op de plaats maken. “Ze” zijn er namelijk nog niet uit. Daarom wordt verzocht om even geduld.

De zaken waarover mijn pen brandt zijn de afgelopen week veelvuldig in het nieuws gekomen. Zoals het failliet van ToBe, de verbouwing van het gemeentehuis en de kwestie van het onbevoegd besluit van de Veiligheidsregio. En ook de journalisten zie je met hetzelfde ongeduld proberen er toch nog iets over te zeggen. Zonder verdere diepgang of meer openheid worden het echter slechts oppervlakkige stukjes of een herhaling van zetten.

Zo is onze burgemeester volgens het stukje in het AD vanochtend nog steeds zoekende naar de juiste juridische of bestuurlijke vervolgstap. De door het PAB aangekondigde juridische vervolgstap is daarvan echter afhankelijk.

De verbouwing van het gemeentehuis lijkt inmiddels sowieso meer op een soap dan op een strak geleid project. Benieuwd wanneer we daadwerkelijk gaan starten met de bouwwerkzaamheden. Overigens geldt dat ook voor het marktplein, waarvoor nota bene de kerstmarkt en de schaatsbaan moesten wijken.

Ook zie ik de concrete vragen rond ToBe in de raad van Dordrecht wel inhoudelijk behandeld, maar is in Papendrecht voor de beantwoording van soortgelijke vragen de daar-en-dan-modus ingeschakeld. De wethouder volgt Dordt en wij volgen daarom de wethouder…?

Inmiddels maak ik het als raadslid niet zelden mee dat ik even een pas op de plaats moet maken. “Om lopende processen niet te verstoren.” Of omdat er “binnenkort meer nieuws” volgt. Vaak betekent dit dat je als raadslid de volgende reguliere vergadering van een commissie of gemeenteraad, weken later, moet afwachten. Prima voor een slechts volgend of controlerend raadslid. Voor meedenkers als mijzelf uiteraard volstrekt onvoldoende.

Niet zelfgekozen (vreemd woord in dit verband) inactief als de Dordtse ex-wethouder Wagemakers. Maar toch is mijn mondje even noodgedwongen dicht. Maar laat duidelijk zijn dat dit niet is omdat ik niks wil zeggen. Of niet zou kunnen meedenken. Mijn mond is juist dicht omdat de gestelde politieke vragen niet (echt) worden beantwoord. En de gewenste en noodzakelijke informatie ook uitblijft. Nu doorvragen leidt mogelijk tot andere te vermijden problemen, zoals rond het imago van bestuurders en gemeente.

Rest mij niets anders dan erop te vertrouwen dat ik als raadslid deze keer wel vooraf word geïnformeerd en betrokken. En niet opnieuw met een halfbakken persbericht of een stukje in de krant. Tot dan is mijn mondje dicht!