Het pfoa-dossier domineert de politieke en bestuurlijke agenda. Het is ook niet niks natuurlijk, zeker niet voor omwonenden en werknemers van Chemours, het voormalige DuPont. Over urgentie kun je echter twijfelen, althans voorzover het in de macht van de gemeenten is iets voor de omwonenden en werknemers te kunnen betekenen. Uiteraard moeten er bloedonderzoeken plaatsvinden, al ben ook ik sceptisch over wat we dan als lokale politiek en bestuur met de resultaten aan moeten. Het is immers meer voor de betreffende mensen zelf van belang. En als het gaat over de rol van de diverse (niet-)controlerende, (niet-)vergunningverlenende en (niet-)handhavende overheidsinstellingen: daar zit een hele duidelijke les, maar echt urgent is dat juist niet. Dat moet vooral tot de bodem toe worden uitgezocht, praat ik Pieter van Vollenhoven graag na.
Hoe anders is het met de parkeerproblemen in Papendrecht. Zeker met de huidige verbouwingen rond het centrum is dit nog erger dan de afgelopen jaren. Een georganiseerde puinhoop. Reden genoeg voor het PAB om op 1 april jl. een “Urgentiebrief” te schrijven, met vragen en suggesties om de hoogste nood voor inwoners en ondernemers te lenigen. Helaas geen 1 aprilgrap! We vragen om tijdelijke maatregelen die, zeker als experiment, ook nog eens interessant kunnen zijn voor een meer definitieve oplossing.
Inmiddels blijft het officieel van de zijde van het college stil. Alsof de problemen niet bestaan; met de kop in het zand. Het enige meer publieke bericht is van verantwoordelijk wethouder Jan Nathan Rozendaal en is op 12 april (alleen) geplaatst in de Klaroen. De wethouder zou vorige week tijdens een vergadering (welke? er was buiten de raadsvergadering waar hierover niks is gezegd geen ontmoeting tussen bestuur en politiek?!) hebben aangegeven dat hij ondanks de urgentie bij inwoners en ondernemers toch de reguliere vergadercyclus wil volgen. Dat betekent op 20 april as. beeldvormend in de commissie ruimte (een presentatie van vooral een analyse van de problematiek), daarna moet het nog opiniërend terugkomen in de commissie (juni?) en dan na de zomer pas in de gemeenteraad ter besluitvorming. En dan is het de bedoeling, aldus de wethouder, dat er per 1 januari 2017 nieuwe maatregelen van kracht zijn.
Dit is exact de reden waarom we als PAB de Urgentiebrief hebben geschreven! Politiek en bestuur horen zich immers iets aan te trekken van de problemen van inwoners en ondernemers. Niet de eigen bestuurlijke agenda en het eigen tempo, maar dat van de burger hoort daarbij bepalend te zijn.
Het blijft voor iemand die van buiten naar binnen denkt en daarbij vooral wil focussen op problemen die je daarbij wél zelf kunt oplossen vreemd om het omgekeerde te zien gebeuren. We vergaderen dus intensief over zaken waar we goedbeschouwd niks mee kunnen, maar schuiven urgente problemen uit de Papendrechtse samenleving op de lange baan. En je dan nog durven afvragen hoe het komt dat de burger zich massaal afkeert van politiek en bestuur…
Het kan ook anders 