Nick Stafford in Indiana heeft zojuist zijn belasting betaald in contanten. Met kruiwagens vol dollarcenten. Ter waarde van $ 3000. Kosten: $ 840. Waarom? Omdat hij boos is. Van het kastje naar de muur gestuurd door de diverse overheidsinstellingen. Tegen de muren van de macht opgelopen. En als protest daartegen deze ludieke actie. Nick zelf daarover: “Om de democratie in stand te houden, moet de overheid transparant zijn. En dat is nu niet het geval.”
De boosheid van de burger tegen de overheid krijgt hier een gezicht. Niet van een hooligan, linkse rakker of oude blanke man op leeftijd. Maar van een gewone burger die zijn zaakjes prima op orde heeft. Totdat hij in aanraking komt met de overheid, die niet thuis geeft. Niet transparant en open is. Eerder tegenwerkt dan samen met de burger oploopt.
Ondertussen in het nieuws ook het bericht van oud-premier Jan-Peter Balkenende. Hij koopt een stulpje van € 1.150.000 in Capelle aan den IJssel. Contant. Zonder hypotheek dus. En ook zijn huidige onderkomen staat niet te koop. Over kruiwagens gesproken… Dat gaat niet meer over centjes of euro’s, maar over vele bankbiljetten tegelijk. Nu zal Jan-Peter in zijn huidige werk best goed verdienen, zeker enkele malen boven zijn eigen Balkenende-norm, dus dat kan ie best betalen. Toch hoor ik daar de eerste geluiden al over de (andere) kruiwagens ná een ministerschap. Ook vele van zijn voorgangers, zie Lubbers, Bos en vooral Kok, zijn er na een politieke carrière allesbehalve bekaaid vanaf gekomen. Voor het CDA-campagneteam komt het nieuws van JP twee maanden voor de verkiezing niet echt gelegen.
Steeds vaker zie je in gemeenteland soortgelijke bewegingen. Het leven ná een politieke bestuurlijke functie is namelijk ongewis. En de meesten hebben wel een hypotheek die betaald moet blijven worden. En dan is enige zekerheid over een baantje na de huidige functie niet verkeerd. Dat betekent dat je soms als wethouder de sprong maakt naar het meer zekere bestaan van burgemeester. Weer anderen proberen op voorhand al krampachtig vast te houden aan hun wethoudersplûche, vooral door achter de schermen in aanloop naar verkiezingen te wheelen en te dealen. Dat ze daarmee op de inhoud vaak vleugellam worden nemen zij dan voor lief.
Ik heb vooral respect voor die politieke bestuurders die de inhoud van de zaak voorop blijven zetten. Mensen die niet bang zijn om door te pakken, ook als dit hier en daar zere benen geeft. Die net zo goed na hun wethouderschap weer terug de gemeenteraad in gaan, omdat het hun gaat om het belang van de gemeente en de inwoners en ondernemers, bóven hun eigen financiële gewin of hun persoonlijke carrière. Die wel willen luisteren en handelen naar het af en toe boze geluid van teleurgestelde burgers als Nick Stafford, die er ook in Nederland steeds meer zijn. Juist om te voorkomen dat ze binnenkort massaal met kruiwagens komen aanzetten.
Dat laatste betekent volgens mij dat we moeten blijven waken over de zin en onzin achter diverse maatregelen met betrekking tot dienstverlening, economie in de Drechtsteden, parkeren, scholendorp, verzelfstandigingen, etc. etc. Daadwerkelijke actie? Prima! De rest is waarschijnlijk eerder bedoeld ter versterking van de baantjesmachine. Die andere kruiwagens dus…
Het kan ook anders 
Een gedachte over “Kruiwagens”
Reacties zijn gesloten.