Hè, hè…

Fred Loos vatte het nog het best samen met zijn “hè, hè”. Dit was destijds namelijk precies wat we met het regionale meerjarenprogramma (RMJP) bedoelden. Focus op enkele speerpunten en ambities. Korte slagen. Duidelijke concrete acties.

Nadat het RMJP door de adhoc-commissie, waaraan ik ook heb deelgenomen, is opgesteld is het in 2014 door de Drechtraad vastgesteld. Daarna gaat het Drechtstedenbestuur (DSB) ermee aan de slag. Het uitvoeringsprogramma dat zij vervolgens produceren moet echter drie keer terug naar de tekentafel omdat het niet aansluit bij het RMJP of omdat het allemaal niet SMART (zeg maar concreet) genoeg is geformuleerd. Uiteindelijk wordt het pas begin 2016 vastgesteld, bijna halverwege de volgende verkiezingen!

Daarna gaat het circus pas echt los. De door enkelen gesignaleerde extra sociaal-economische tegenslag wordt door het DSB aangegrepen om een oud-commissaris van de koningin een urgentierapport te laten opstellen. Het leidt allesbehalve tot meer snelheid en zelfs voor nog meer verwarring. Zijn rapport Zichtbaar Samen Maritiem (ZSM) verdwijnt bij de meeste Drechtraadsleden in de onderste lade. Ondertussen vraagt de Drechtraad wel breed om meer informatie over de voortgang van de voorgenomen maatregelen, die toch de nodige duiten hebben gekost. Met Kompas wordt op een summiere wijze een verantwoordingsrapportage in elkaar geknutseld, al wordt al snel duidelijk dat de meeste raadsleden ook hier veel meer van hadden verwacht. De Agendacommissie weet inmiddels zeker dat het langjarig inplannen van de onderwerpen uit het RMJP en uitvoeringsprogramma geen succes gaat zijn, ook omdat de nodige stukken in dossiers niet of niet tijdig aangeleverd (kunnen) worden door het DSB en de ambtelijke organisatie. In 2016 doet mijn oud-studiegenoot ook nog een duit in het bestuurlijke chaos-zakje met een rapport Maak Verschil en door het aanwijzen van de Drechtsteden-regio als bestuurlijk experiment. Tussendoor wordt ook nog een Economic Board opgericht o.l.v. Sjoerd Vollebregt (waarvan overigens sindsdien door de buitenwacht niks meer is vernomen). En ook de provincie zet druk om te komen tot een bestuursakkoord; het grote geld dat daarbij wordt toegezegd werkt bij de bestuurders (terecht) als stroop voor de vliegen.

Veel afkortingen en al deze bestuurlijke drukte later kunnen we constateren dat we onszelf wel heel erg bezig houden. Je kunt het de politici niet eens kwalijk nemen dat ze hier telkens meer procedureel en in de zin van taken en bevoegdheden woorden van maken. Gevraagd om actie en maatregelen krijgen ze immers telkens nieuwe concepten en vooral nieuwe instituten en adviseurs voorgeschoteld. De bestuurlijke drukte is daarmee vooral aan DSB en ambtelijke organisatie te wijten.

Maar gelukkig is men wakker geworden. Niet alleen omdat men zelf ook besefte dat het zo niet verder kon. Ook heeft een aantal nieuwe bestuurders nieuw elan gebracht. En de discussies en toefluisteringen in Agendacommissie en wandelgangen hebben ook hun werk gedaan. Van een enkel DSB-lid mag ik zelfs het complimentje ontvangen dat ook mijn blog heeft bijgedragen aan dit alles.

Gisteren – op een zaterdagmorgen in een groot uur – is de aftrap van de herijking. Bijna een reanimatie, net als de levensreddende cursus er na. Terug op koers. Terug naar het RMJP. Met wat open deur-citaten uit het rapport van de oud-commissaris, maar ach…dat moet kunnen. De eerste woorden zijn hoopvol, al blijft menigeen ook huiverig. De Drechtsteden zijn toch immers vooral een uitvoeringsorganisatie (Sociale dienst, zorg) en hooguit een platform waarop we elkaar ook vinden om de daaraan gerelateerde zaken als economie en arbeidsmarkt (“werkgelegenheid”) te stimuleren? Overigens goed te weten dat dit laatste tijdens de sessie vooral door niet-localo’s wordt opgemerkt.

Hoe nu verder? Haast is kennelijk geboden, want de provincie wil snel maatregelen zien in een allesomvattend pakket. Prima, zeg ik dan. Leg de voorstellen maar op tafel, maar dan wel concreet uitgewerkt. Kan vrij snel in stemming worden gebracht. En daarna aan de slag. Kunnen we straks nog enigszins tevreden en met opgeheven hoofd terugkijken op deze raadsperiode. Naar de verantwoording over de eerder al in het RMJP en uitvoeringsprogramma gestopte miljoenen kunnen we immers ondertussen fluiten.