Benul

Kees Thies snijdt vandaag precies hetzelfde onderwerp aan dat ik ter sprake had willen brengen. Ook ik heb de oproep van Terlouw in DWDD gehoord. En ik was deze week zelfs aanwezig bij de raadsvergadering in Sliedrecht waar het om de Kerkbuurt ging. De oorspronkelijke titel van deze blog had dus ook Kerkbuurt moeten zijn. Maar omdat ik de benulligheden in deze casus van de columnist van het AD niet wil overdoen maar een andere titel gekozen. Benul. Want daar gaat het om.

Hebben we als volksvertegenwoordiger wel voldoende benul van elkaar? En van de toekomst? Benul van hoe we als politici en bestuurders overkomen bij het stemmende publiek? Zien we de aversie niet die sommige groepen van ogenschijnlijk onverschilligen tentoon spreiden? Het getuigt van een groot onbenul als het antwoord op deze vragen ontkennend is: dan gaapt er inderdaad een grote kloof tussen kiezer en gekozene, net als tussen bestuurders enerzijds en inwoners en ondernemers aan de andere kant.

Tijdens de gemeenteraadsvergadering van Sliedrecht heb ik met stijgende verbazing moeten constateren dat de inwoners en ondernemers weliswaar hebben ingesproken (immers: spreekrecht), maar op die paar vragen na aan de eerste inspreker leek het de raadsleden maar weinig te interesseren. Men was meer bezig met de eigen bijdrage later in de raadsagenda op hetzelfde punt (inderdaad: de vele opgekomen inwoners en ondernemers op de publieke tribune werden na hun inspreekbeurt doodleuk in de wachtstand gezet tot de raad de andere agendapunten had behandeld!?).

De meest opvallende bijdragen van de raadsleden waren die van Nico de Jager (SGPCU), die als een ouderling sprak, op dezelfde zware belerende toon en in een tempo waarin wordt gewacht op de echo van de niet aanwezige kerkelijke akoestiek, die van Gerrit Venis namens ProSliedrecht (zie hierna) en die van Jennifer Lanser van de PvdA (“flutdebat”).

Laat ik niet herhalen wat Thies hierover zegt. Ik ben het volstrekt met hem eens als hij stelt dat je zo niet met je eigen burgers omgaat. Als zij massaal zien dat een voorgenomen maatregel niet werkt (zelfs vele nadelen kent) en er daarmee twee ton gemeenschapsgeld wordt weggegooid, moet je goed luisteren en niet doen alsof je neus bloedt.

Wat mij al was opgevallen tijdens het debat is dat de voorzitter, burgemeester Bram van Hemmen, er een wel hele gortdroge controlerende manier van regisseren op na houdt. In ieder geval in dit debat. Het werd allemaal erg kort en klein gehouden. En de onnodige tussen-opmerkingen (“via de voorzitter graag” – als het een beetje spannend werd – en “u heeft het woord” – nadat iemand al met zijn betoog bezig was) waren niet van de lucht. Bij de opmerking van Gerrit spitste ik echter mijn oren. De burgemeester zou, als voorzitter van de Agendacommissie, eigenhandig hebben doorgedrukt dat er geen beeldvormende vergadering is geweest, maar dat de zaak meteen in de besluitvormende procedure is beland. Dat betekende dus dat er op voorhand een ronde inspraak minder is geweest. Een ronde die gebruikt had kunnen worden om de zaak beter met omwonenden en ondernemers door te nemen. Een gemiste kans, aldus Gerrit. Bram van Hemmen consulteerde tijdens deze woorden van Gerrit zijn griffier en reageerde vervolgens nog grimmiger en streng dat het raadsdebat daarvoor niet bedoeld is.

Met de woorden van Terlouw in het achterhoofd waag ik dat laatste te betwijfelen. Sterker nog: ik zou zeker fel terug gereageerd hebben op de opmerking van de voorzitter van de Sliedrechtse raad. Het raadsdebat ging namelijk precies daar wél over. Over het serieus nemen van de insprekers. Over het vertrouwen wat daarmee te winnen is. Over het samen optrekken met de inwoners en ondernemers en niet vanuit de Ivoren Toren besluiten te nemen. Dat is geen Fingerspitzengefühl, zoals ik sommigen wel eens hoor zeggen, maar dat gaat om een compleet andere houding van bestuurders, ambtelijke organisatie en politici. En ook in die volgorde (en niet zoals de Vandalen van Code Oranje voorstaan – zie elders in deze blogreeks).

Benul. Beter dan onbenul. Goed om hierin samen met columnisten te kunnen optrekken.