Einde(lijk)

Het afgelopen jaar heeft zich vooral gekenmerkt door zaken van buitenaf, die min of meer over ons heen komen. Zaken van oorlog en vrede in vooral Syrië. Van een referendum over een associatieverdrag, waarvoor premier Rutte de rest van 2016 nodig heeft om te komen tot een hem welgevallige interpretatie van het “nee”. Een vooraf bangelijk bekeken Brexit, die tot nu toe een economische zegen blijkt voor Groot-Brittanië. Een Turkse coup van kennelijk achteraf meer dan 140.000 Turken, die inmiddels door Erdogan gevangen zijn gezet of zijn ontslagen. En natuurlijk ook het proces tegen Geert Wilders dat de PVV in aanloop naar de verkiezingen geen windeieren oplevert.

Ook in Papendrecht volgt menigeen deze ontwikkelingen op de voet. In de pers en op social media vinden we er allemaal het onze van, vaak in extreme tegenover elkaar staande standpunten. Het debat verhardt, maar vooral ook omdat de Gutmenschen al decennialang doof en blind zijn voor de onderbuik van de maatschappij. Voorkeuren worden zo al gauw vertaald discriminatie. De vrijheid van meningsuiting weggezet als nazistische propaganda. Heel veel zwarte potten, evenzovele ketels…

Aan het einde van 2016 wil ik toch even terugblikken op datgene waar we als gemeente wél een rol van betekenis kunnen en zouden moeten vervullen. Zaken die de eerste drie jaar van deze coalitie en dit college nog maar weinig of in het geheel niet uit de verf zijn gekomen. Wat mij betreft de bucketlist voor raad en college in 2017. Eindelijk!

Zo is er veel gesproken over bestuurlijke vernieuwing, maar hebben de inwoners en ondernemers hiervan niks gemerkt. Het kwartiertje voorafgaand aan een vergadering: niemand gezien. Right to Challenge: zonder duidelijkheid aan de inwoners geen initiatief te verwachten. Dat moet en kan echt anders. Als bestuurlijke vernieuwing – en daarmee meer zeggenschap voor inwoners en hun initiatieven – echt een kans van slagen moet krijgen is het misschien handig niet langer in cirkeltjes te praten met raadsleden, college en ambtenaren. Nodig eens wat burgers uit: ze bijten heus niet! Je moet eerder oppassen voor de Orangisten, dat zijn immers de echte vandalen! En uiteraard zorgen voor een betere communicatie van college en ambtenaren naar de inwoners en ondernemers: een beter oog en oor van wat er leeft of waaraan men behoefte heeft is nooit verkeerd.

In het oog vielen sowieso de problemen rond DuPont/Chemours, De Rivierendriesprong en het bestemmingsplan aan de Aalscholver. Wonen en leven bovengemiddeld? Dan is er nog wel wat werk aan de winkel, zeker met het nieuwe bestemmingsplan in het Land van Matena.

Bij een aantal zaken krijg je toch een gevoel van lange baan, stuurloosheid en soms zelfs incompetentie. Zo duurt het wel erg lang voordat er een uitvoerbare onderwijsvisie over de toekomst van het voortgezet onderwijs in Papendrecht is. De huidige visie blijkt nu ook voor anderen dan het PAB volstrekt onvoldoende. En wat te denken van de problemen van de leegstaande parkeergarages en de problemen met parkeren in woonstraten rond het centrum? Twee jaar na mijn (inmiddels verwijderde?) veelbesproken column “Vrij Parkeren” in het Papendrechts Nieuwsblad online wordt er in de zomer van 2017 eindelijk een wijziging van beleid verwacht! Hopelijk niet te laat om het tij te keren voor menig winkelier aan De Meent. Ook Excelsior wacht nog steeds op een goed onderkomen. En wat te denken van de trage gang van zaken rond de verzelfstandigingen: alsof men er zelf niet meer in gelooft.

Ook de financiële vernieuwing, op basis van nieuwe regels (BBV) noodzakelijk, lijkt maar schoorvoetend van de grond te komen met een nog maar halfgevulde begrotingsapp en een voorlopige keuze voor het oude als het gaat om begroten. De nieuwe wethouder financiën heeft hier wat toezeggingen gedaan, waaraan ik haar graag wens te houden.

Aart-Jan Moerkerke brengt nieuw elan en lijkt op de goede weg. Meer en betere evenementen voor iedereen. We hebben er als PAB net vóór de zomer nog een motie voor ingediend, dus logisch dat deze wordt uitgevoerd. De valkuil is echter dingen beloven die je zelf niet kunt waarmaken. Zo gaan niet wij, maar andere overheden zoals Rijkswaterstaat over de verbreding van de A15 en de vraag is of dit 1. wel mogelijk is in een zo dichtbebouwd gebied en 2. wel een echt duurzame en toekomstbestendige oplossing is. Misschien moet er wel gelobbyd worden voor andere oplossingen voor de fileproblemen in deze regio, zoals betere openbaar vervoer-verbindingen en nieuwe wegen om de Drechtsteden heen (o.a. dwars door de Alblasserwaard).

 

De Drechtsteden blijven een rupsje nooitgenoeg. In 2016 is er weer een instituut ingesteld, een economic board, dat de zelfbenoemde maritieme topregio uit de economische malaise moet halen. Kosten: 9 ton in drie jaar. Het PAB blijft haar tegengeluid op deze initiatieven maken.

Intussen lopen de kosten van de verbouwing van het gemeentehuis behoorlijk uit de klauwen. En de definitieve oplevering gaat zeker weken later plaatsvinden.

Voor onszelf, maar ook voor alle andere raadsleden in de gemeenten die deelnemen aan de Veiligheidsregio Zuid-Holland Zuid (VRZHZ), is van belang hoe er wordt beslist op ons verzoek aan de majesteit om het besluit van het algemeen bestuur van de VRZHZ spontaan te vernietigen.

Ook is in 2016 VANG (Van Afval Naar Grondstof) op de politieke agenda geplaatst. Het PAB hoopt dat we wat gezond verstand in het debat kunnen krijgen, met het oog op echt duurzame oplossingen en het bereiken van de recyclingdoelstellingen.

Ook in 2016 is duidelijk geworden hoe het met de decentralisaties is verlopen. Al met al veel zaken die moeten verbeteren, om iedereen die daar recht op heeft ook daadwerkelijk de (jeugd)zorg te kunnen bieden.

Zaken van buiten zullen ook in 2017 de raadsleden van Papendrecht weer bezig houden. Logisch. Onontkoombaar. Al spreek ik de wens uit dat de andere raadsleden en collegeleden zich wat minder intensief vermoeien met de verkiezingen van de Tweede Kamer in maart. En wat meer met zaken waar de Papendrechtse inwoners en ondernemers echt wat aan hebben.